Sağlık Hukuku , sağlık hizmeti talep edenler ile bu hizmeti sunanlar arasında ki ( sağlık hizmeti veren kişi, kurum, kuruluşlar, hasta) ilişkileri düzenleyen bir hukuk dalı olmanın yanında aslında daha kapsamlı olarak bunların devletle olan ilişkilerini de düzenlemektedir. Bu çerçevede ,sağlık hukuku karma bir hukuk dalı olarak karşımıza çıkmakta ve içerisine medeni hukuk, anayasa hukuku, ceza hukuku, idare hukuku , ticaret hukuku gibi hem özel hukuk hem de kamu hukuku nitelikli hukuk dallarına özgü kuralları da almaktadır.
Sağlık hukuku alanında çok sayıda düzenleme bulunmakla birlikte Anayasada yer alan bazı ilkeler aslında sağlık mevzuatının da temelini oluşturmaktadır. Örneğin ;Anayasada kişilerin yaşam hakkı ve dolayısıyla sağlık hakkı temel bir anayasal hak olarak karşımıza çıkmaktadır. Anayasanın ‘Sağlık Hizmetleri ve Çevrenin Korunması’ başlığını taşıyan 56. maddesi de herkesin sağlıklı ve dengeli bir çevrede yaşama hakkına sahip olduğunu düzenlemektedir. Bireylerin anayasal güvence altına alınmış en temel haklarından biri olan ‘Sağlık Hakkı’ ve ‘Sağlıklı yaşam hakkı’ herkes için aynı ölçüde , eşit şartlarda hizmet alma hakkına sahip olan insanlar arasında hiçbir ayırım gözetilmemesini ifade eder. Bu sebeple hasta hakları temelde , sağlık hizmetlerinin olması gereken çağdaş standartlarda , bilimsel ilkeler ve deneyimler doğrultusunda sunulması ve teşhis edilen hastalığa en uygun tedavinin uygulanmasında tıp biliminin ortaya koyduğu normların uygulanmasında titizliğin gösterilmesi konularında şekillenmiştir.
